[ad_1]
فیلم «مونالیزا و ماه خونین» (Mona Lisa and the Blood Moon) به کارگردانی آنا لیلی امیرپور دیروز در جشنواره ونیز روی پرده رفت و با بازخوردهایی پایین‌تر از انتظارات مواجه شد.
آنا لیلی امیرپور، کارگردان ایرانی-آمریکایی چهل ساله با سومین فیلم بلند خود به بخش مسابقه‌ی اصلی جشنواره‌ی ونیز امسال راه پیدا کرده است. بخشی از منتقدان ایرادهای فیلم‌های قبلی امیرپور، یعنی عدم شخصیت‌پردازی مناسب و تاکید بر برخی جزئیات بی‌ارزش به‌جای ایجاد ارتباط و انسجام میان خطوط داستانی را پاشنه‌ی آشیل فیلم جدید او نیز می‌دانند، اما دوست‌داران مونالیزا و ماه خونین این موارد را نقاط ضعف فیلم به شمار نمی‌آورند، بلکه چنین مواردی را زاییده سبک اثر قلمداد می‌کنند و اتمسفر فیلم و بازیگوشی‌های فانتزی کارگردان را بسیار جالب توجه خوانده‌اند. اما در مجموع به نظر مونالیزا و ماه خونین شانس چندانی برای تصاحب جوایز اصلی ندارد.
برای مونالیزا و ماه خونین تا به این ساعت در راتن‌تومیتوز بر اساس ۱۱ بررسی امتیاز ۷۳ از ۱۰۰ به ثبت رسیده است. در جدول منتقدان حاضر در جشنواره نیز این فیلم، به همراه فیلم اکراینی «بازتاب» به کارگردانی والنتین واسیانوویچ با ۳ ستاره در قعر لیست قرار گرفته است.
فیلم درباره‌ی دختر چینی‌تباری به نام مونالیزا است که در یک آسایشگاه روانی بستری است. او قدرت‌های ماوراطبیعی دارد و با استفاده از توانایی‌های خود از آسایشگاه می‌گریزد و قصد دارد به تنهایی و به صورت مستقل در شهر نیواورلئان زندگی کند. امیرپور سعی کرده با رویکردی جالب، ماجرای فرار مونالیزا از تیمارستان، برخورد او با افراد شرور و تغییر عواطف و احساساتش وی را در موقعیت‌های مختلف را هم‌دلی برانگیز به تصویر بکشد، اما به نظر چندان در این راه موفق نبوده است.
گزیده‌ی نقدهای فیلم مونالیزا و ماه خونین
سوفی مانکس کافمن از Little White Lies
آنا لیلی امیرپور با یک فیلم سرحال و شادی بخش بازگشته است. مونالیزا و ماه خونین صادقانه‌ترین فیلم اوست و برخلاف آثار قبلی این کارگردان که جهان و لحنی ناراحت کننده داشتند، این فیلم شاد و سرگرم کننده است.
لوویا گیارکی از هالیوود ریپورتر
مونالیزا و ماه خونین از یک جو سرخوشانه، موسیقی هیپنوتیزم کننده و فیلم‌برداری بسیار قوی برخوردار است که طرفداران فعلی آنا لیلی امیرپور را راضی خواهد کرد و سینمادوستان جدیدی را هم به جمع هواداران او اضافه می‌کند.
زان بروکس از گاردین
- امتیاز: ۶۰ از ۱۰۰
فیلم مونالیزا و ماه خونین از نظر مفهومی و احساسی شبیه به یک غذای خیابانی است [مفهوم خاصی در آن وجود ندارد] که با یک سس تند سِرو می‌شود. غذای مغذی نیست [فیلم ارزش هنری چندانی ندارد] اما به هر حال طعم‌اش مطبوع است و با ولع آن را می‌خوریم.
نیکلاس بل از IONCINEMA
- امتیاز: ۴۰ از ۱۰۰
فیلم‌ساز سعی دارد با موسیقی‌های متن دوست‌داشتنی‌اش داستان ضعیف فیلم را به جلو ببرد، اما همه چیز در سطح باقی می‌ماند و اتفاقات فیلم آنقدر سرگرم کننده نیستند که مخاطب را با خود همراه کنند.
به نظر امیرپور حین ساخت مونالیزا و ماه خونین مجذوب فیلم‌های درجه دو (B-movie) بوده و سعی داشته به سینمای دهه‌ی ۱۹۹۰ ادای دین کند، اما خطوط روایی او با یکدیگر همسو نمی‌شوند و عناصر قصه مُنفک هستند. فیلم قصد دارد درباره‌ی کلیشه‌های فرهنگی، وضعیت زنان و نابسامانی‌های جهان امروز صحبت کند، اما در این راستا به توفیق چندانی دست پیدا نمی‌کند.
هفتادو‌هشتمین دوره‌ی جشنواره‌ی ونیز از چهارشنبه‌ی هفته‌ی گذشته آغاز شده و تا ۲۰ شهریور (۱۱ سپتامبر) ادامه خواهد داشت. فیلم‌های مهم و جالب توجه‌ای همانند «مادران موازی» به کارگردانی پدرو آلمودوار و «قدرت سگ» از جین کمپیون در بخش مسابقه‌ی اصلی برای دریافت شیر طلایی با یکدیگر رقابت خواهند کرد و در کنار آن‌ها فیلم‌های مورد انتظاری همانند «تل‌ماسه» و «دیشب در سوهو» هم در بخش خارج از مسابقه جشنواره ونیز ۲۰۲۱ به نمایش در خواهند آمد تا جشنواره‌ی امسال به یکی از بهترین رویدادهای سینمایی چند سال اخیر تبدیل شود.
در انتها می‌توانید جدول امتیازات منتقدان حاضر در جشنواره به فیلم‌های نمایش داده شده تا به امروز را ببینید.
منبع: RottenTomatoes
[ad_2]
Source link